Afscheid oud-directeur Andreas Dijkhuis

Al veel eerder werd duidelijk dat Andreas last kreeg van Parkinson en in juni 2022 moest Andreas zijn werkzaamheden voor de NVR helaas neerleggen. Sindsdien werden zijn taken eerst opgevangen door het bureau en het bestuur. Aansluitend heeft Mariëlle Wieman in 2023 gedurende acht maanden als interim-directeur voor de NVR gewerkt. In de zomer van vorig jaar besloot het bestuur om over te gaan tot de werving en selectie van een vaste opvolger. De nieuwe directeur is eind vorig jaar gestart: Ron van der Jagt. 

Hoewel dit voor alle betrokken een enigszins onzekere situatie opleverde, kent het verhaal een redelijk goed verloop en afloop. Gelukkig, want we willen het beste voor Andreas, zijn gezin en zijn toekomst. Het gaat naar omstandigheden heel goed met Andreas, maar werken gaat niet meer. Dat is geen prettige boodschap maar geeft tegelijkertijd wel duidelijkheid. En na twee jaar ziekte kon de NVR als werkgever nu ook afspraken maken over het afscheid van Andreas.

Inmiddels zijn de formele afspraken keurig vastgelegd. Daarmee kunnen we de aandacht nu richten op het persoonlijke afscheid. Die mogelijkheid bieden we voor de leden en externe relaties van de NVR op 7 november aanstaande, op de dag van de Algemene Ledenvergadering. In de loop van de middag nemen we dan afscheid van Andreas én van twee bestuursleden. Want voorzitter Handert Scheffer en Jorrit Klein Braskamp hebben de vereniging dan gedurende de maximale twee termijnen gediend. Noteer dus de middag van 7 november vanaf 13 uur in uw agenda svp!

Persoonlijk bericht van Andreas
“In juni 2022 dwong Parkinson mij een pas op de plaats te maken als directeur NVR, tien jaar nadat ik de diagnose kreeg. Inmiddels gaat de wereld weer gewoon zijn gang. Maar zonder mij in de rol van directeur van de Nederlandse Vereniging van Rentmeester NVR. De verantwoordelijkheid voor het bureau van de NVR en het positioneren van de rentmeesters NVR kon ik niet meer nemen. Inmiddels zijn we twee jaar verder en ben ik volledig afgekeurd: Het typen met een of twee vingers past goed bij het tempo van mijn denken.

Parkinson is een neurologische aandoening die zowel fysiek als cognitief grote gevolgen heeft. Medicijnen verlichten de symptomen enigszins. Op enig moment is het middel erger dan de kwaal en werken de medicijnen niet meer verlichtend, maar veroorzaken alleen nog maar meer ellende.

In juli 2023 heb ik een hersenoperatie ondergaan. Deze DBS (Deep Brain Stimulation) maakt veel weer mogelijk op fysiek vlak. Ik kan weer lopen en praten, zelfs tegelijk. Met een appje op een smartphone kan ik de hersenstimulator zelf aanpassen. Dat, en wat medicijnen, maakt dat ik de regie zelf weer in handen heb. En dat voelt goed! Ondanks het tijdelijke effect van deze ingreep maakt die het wel mogelijk om te denken en ook iets te doen. Met de veel lagere dosis medicijnen zijn de bijwerkingen beperkt. Met name het trillen is veel minder en de zogenaamde off-periodes (je lichaam staat uit) zijn goeddeels verleden tijd.

Onderzoek naar de oorzaak van Parkinson heeft aan aantal vermoedens opgeleverd. Verkeerd gevouwen eiwitten klonteren samen en zorgen voor geleidelijke vermindering van de productie van de neurotransmitter dopamine. Daarnaast lijkt ook een bepaalde genetische afwijking in verband te brengen met bepaalde vormen van Parkinson. Gebleken is dat mogelijke behandeling te laat komt omdat de dopamineproductie voor meer dan tweede derde is verdwenen ten tijde van de diagnose. Tot nu toe blijkt dat niet meer te repareren, vergelijk het met een auto die total loss is. Eerder diagnostiseren zou wellicht een behandeling faciliteren, althans voorlopig.

Hoe verder? Ik merk de laatste tijd dat de maatschappelijke ontwikkelingen mij blijven boeien. Met Parkinson ben ik niet waarde(n)loos geworden. Waarden boeien mij mateloos. Meer dan normen. En hoe sturen die waarden je in het dagelijks denken.

Wat is ‘goed rentmeesterschap’ of ‘ jagen zoals een goed jager betaamt’. Of ‘hoe zet je je talenten optimaal in’? Daarbij is het jezelf stellen van de juiste vraag van groter belang dan een antwoord. ‘Ethiek is voorlopen’, zegt Franck Meyboom in zijn oratie. Franck is hoogleraar Sustainable Animal Stewardship in Utrecht. Overigens, is stewardship niet per se sustainable, is rentmeesterschap niet per definitie volhoudbaar? Ethiek, zegt Franck is ook voorlopig, namelijk tot iets ander beter lijkt. Ethiek is ook voorbeeldend.

Ik ben vereerd met de rollen die ik voor diverse organisaties nog wél kan vervullen en blijf beschikbaar als adviseur. Ook het ondersteunen van lotgenoten is heel waardevol. Het geeft een constant besef dat alles voorlopig is, en dat ik al denkend mee voorop mag lopen. Als oud-directeur van de NVR kijk ik terug op een mooie tijd met veel mooie mensen, veel mooie vragen en een mooie rol voor de vereniging. Dank aan het werkveld van geld, grond en gedoe. Dank aan de collega’s op het bureau en de leden en bestuurders van de vereniging. Jullie maken dat ik me mens voel, althans voor nu.

Het doet me goed dat de NVR op 7 november ook aandacht besteed aan de reflectieve vragen over goed rentmeesterschap. Dit alles is een goede aanleiding om het wezen van ons zijn en ‘het goede doen’ dieper te beschouwen. Graag tot 7 november aanstaande!”